معنی کلمه نمایشگاه بزرگ در دانشنامه عمومی
ایده نمایشگاه توسط فرانسه شروع شده بود و در ۱۸۴۴ سپس از ۱۷۹۸ تا ۱۸۴۹ در پاریس اجرا شده بود.
شاهزاده آلبرت، هنری کول، فرانسیس هنری، جورج والیس، چارلز دیلک و دیگر اعضای انجمن سلطنتی برای تشویق هنر، تولید و تجارت به فکر ایجاد آن در لندن افتادند.
انگیزه اصلی آن این بود که انگلیس "نقش خود را به عنوان رهبر صنعتی برای جهان روشن کند.
پرنس آلبرت، همسر ملکه ویکتوریا، مروج مشتاق نمایشگاه خود یک منبع تأمین مالی بود.
دولت متقاعد شد که کمیسیون سلطنتی نمایشگاه ۱۸۵۱ را تشکیل دهد تا ماندگاری میزبانی چنین نمایشگاهی را تعیین کند.
اهمیت موضوع آنچنان بود که ملکه ویکتوریا به همراه خانواده اش سه بار دیدن کردند، و ملکه به تنهایی ۳۴ بار دیدن کرد.
اگرچه نمایشگاه بستری بود که کشورهای مختلف جهان می توانستند دستاوردهای خود را در آن نشان دهند، اما بریتانیا به دنبال اثبات برتری خود بود.
بریتانیا همچنین به دنبال ارائه امید به آینده بود. از آینده ای بهتر در اروپا که به تازگی از «دو دهه سخت تحول سیاسی و اجتماعی» گذر کرده بود و حالا انگلیس نشان می داد که فناوری، به ویژه فناوری خودش، کلید آینده ای بهتر است.
سوفی فورگان در مورد این نمایشگاه می گوید: «غرفه های بزرگ و انباشته شده» در قسمت مرکزی عموماً مواد خام و محصولات هنرهای مستعمرات را در بهترین مکان نمایش داده بودند که نیات برگزارکنندگان را آشکار می کرد!.
ساختمان اصلی با الهام از «باغ شالامار» ( باغهای پارسی پادشاهان گورکانی هندوستان که شهلا باغ یا شالامار نامیده شدند ) ، برای اجرای نمایش ساخته شد. طراحی توسط جوزف پکستون با حمایت مهندس سازه چارلز فاکس، کمیته ای که بر ساخت آن نظارت می کرد از جمله ایزمبارد برونل، طراحی شد و در مدت نه ماه از کارخانه به افتتاحیه بزرگ رسید. این ساختمان از نظر معماری ویژه بود و از تجربه پکستون در طراحی گلخانه برای ششمین دوک دوونشایر نشات می گرفت. به شکل یک خانه شیشه ای عظیم به طول ۵۶۳ متر در ۱۳۸ متر از قاب چدنی و شیشه تقریباً منحصر به فرد در بیرمنگام و اسموتویک ساخته شده بود. در داخل، بر وجود درختان و مجسمه ها تأکید شده بود. و هدف نه تنها افزودن به زیبایی بلکه برای نشان دادن پیروزی انسان بر طبیعت بود.
