نمایاندن

در نتیجهٔ یکی از تأثیرات اسلام در منطقه، فارسی تاجیکی تا دههٔ ۱۹۲۰ میلادی با الفبای فارسی نوشته می‌شد. تا این زمان، فارسی تاجیکی زبانی جداگانه محسوب نمی‌شد و یکی از لهجه‌های فارسی در نظر گرفته می‌شد. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در سال ۱۹۲۳ میلادی، پیش از استفاده از الفبای لاتین در سال ۱۹۲۷ میلادی، آغاز به ساده‌سازی الفبای فارسی کرد.[۲] اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با هدف افزایش سوادآموزی در میان جوامع اسلامی آسیای مرکزی که در آن عمدتاً بی‌سواد بودند، الفبای لاتین را جایگزین الفبای فارسی کرد. ملاحظات عملی نیز در این زمینه وجود داشت. الفبای فارسی یک الفبای ابجد است که حروف کافی برای نمایاندن واکه‌های تاجیکی را فراهم نمی‌کند. افزون بر این، یادگیری ابجد نسبت به لاتین دشوار بود.[۳]