نقود

هزار و پانصد دینار دادش از زر سرخ ابا دویست شتر بارشان متاع و نقود

فی فیک عذب فرات و انی بظمان حیران بین النقودی

که تا به دولت شاه از سر فراغ درون نقود عمر کنم صرف در دعای شما

ساقیا در نوش آور شیره عنقود را در صبوح آور سبک مستان خواب آلود را

گاه علم آدم ملایک را کی بود اوستاد علم و نقاد نقود

سلک نقود نظم جواهر بباد رفت تا صیت گوهر تو برآمد زکان علم

کانی نلت عنقود الثریا فاعصر منه خمرا للعباد

نقود مردم اگر رایج است اگر کاسد به ‌کردگار رها کن ‌که ناقدی است بصیر

ز نقود و صفت ارجو که شوم به عز خواجو بر شه اگر نکور و به در آید از تعیر