نقرس

نِقْرِس (gout)
نوع ارثی التهاب مفصل. وجه مشخصۀ بیماری فراوانی بلورهای اسید اوریک در بافت هاست که باعث التهاب و درد در یک یا چند مفصل، معمولاً در دست و پا، می شود. حمله های حاد بیماری را با داروهای ضد التهاب درمان می کنند. این بیماری در مردان ده برابر شایع تر از زنان است. بیماری در طول زمان به عروق خونی و کلیه ها آسیب می رساند. به همین سبب، گاهی برای کاهش میزان اسید اوریک خون درمان دایم (← آلوپورینول) لازم است. مصرف مقادیر زیاد الکل موجب تشدید نقرس می شود. نقرس بیشتر شست پا را درگیر می کند. اکنون فراوانی این بیماری کمتر از قرن ۱۹ است و علت شاید آن است که مردم غذاهای ساده تری مصرف می کنند و کمتر الکل می نوشند. احتمال می رود علت این امر کم شدن این صفت موروثی در خانواده های مستعدِ ابتلا به نقرس است. حملۀ نقرس بدون هیچ هشدار قبلی شروع می شود و حتی ممکن است حمله پس از بیدارشدن فرد از خواب و بدون علتی مشخص آغاز شود. عوامل محرک شروع حمله عبارت اند از رطوبت، سرما، خستگی بیش از حد، و از همه مهم تر، رژیم غذایی. بیمار نباید غذاهایی مصرف کند که موجب افزایش اسیداوریک خون می شوند و از مصرف الکل پرهیز کند. غذا باید ساده و آب پز باشد و به آن ادویه نزنند. لازم است جگر، دل، و قلوه از رژیم غذایی حذف و از مصرف گوشت قرمز کاسته شود. همچنین، لازم است بیماران از مقادیر فراوانی مایعات غیرمحرک استفاده کنند.