نفیر

از نفیر جنگ گردد قصر گردون پر صدا وز غریو کوس باشد گوش گردون پر طنین

مشو، ای صبا، مشوش ز نفیر دردمندان چو ز غایبان مجلس خبری به ما رسانی

شب خسرو همه در قصه خوبان به روز آمد سگان را در نفیر و پاسبانان را در افسانه

به دوستان تو از جود تو رسیده نفر به دشمنان تو از تیغ تو رسیده نفیر

جملهٔ شب در نفیر و آه بود پیش آن پل شد که پیش راه بود

پیش مردان خدا کردی نفیر زین شکایت آن زن از درد نذیر

عز عالم گشتی و خصم تو هست از مذلت سال و ماه اندر نفیر

خلق را بودی نفیر از ظلم پیش از عهد او عدل او آورد ظالم را بفریاد و نفیر

دهل چون فغان بر فلک می‌کشید نفیر فلک از فلک می‌رمید

در ده و شهر جز نفیر نبود سخنی جز گرفت و گیر نبود