نفع

ادرد پسر ادوارد، شاه وسکس از همسر سومش ادگیوا، دختر سیگهلم، الدورمن کنت و برادر ناتنی شاه اتلستن (حکومت ۹۲۴–۹۳۹) و شاه ادموند اول (حکومت ۹۳۹–۹۴۶) بود. ادموند شاه انگلستان بود که در ۹۴۶ به قتل رسید و از آنجا که فرزندانش هنوز خردسال بودند به نفع عمویشان ادرد، که در آن زمان ۲۱ ساله بود کنار رفتند و ادرد پادشاه انگلستان شد.

سیاست احساساتی، به مقابله‌به‌مثل معتقد نیست … هر دولتی تلاش می‌کند تا صرفاً بر اساس منافع خودش عمل کند، هرچند که ممکن است ظاهراً به اعمالشان مشروعیت بدهند اما واقعیت این است که تمام کشورهای دنیا فقط به دنبال کسب منفعت خودشان هستند. … تنها اصل سیاسی صحیح، سیاست حفظ منافع ملی است و تنها از این راه می‌توان قدرتمند شد… با سیاست‌های احساسی نمی‌توان راه به‌جایی برد… کسی به خاطر قدرشناسی و اعتماد، به نفع کشوری دیگر وارد نبرد نمی‌شود، فقط ترس از قدرت است که سبب می‌شود تا دیگران به راه ما بیایند؛ به شرطی که بتوانیم از این ترس محتاطانه و ماهرانه استفاده کنیم … سیاست، هنرِ ممکن کردن است … سیاست، علمی نسبی است.

نداری انفعال این کارها چیست نبودی این چنین هرگز ترا چیست

منفعل خلق را ناز صنم داشتن زنگی و با آن جمال آینه هم داشتن

از بیم هند کشور ما را کشید پیش واو را فدای منفعت بی‌حساب کرد

کشیدم اینهمه محنت ندیده منفعتی بجز رحیل وقدوم و بجز مجینی وذهاب

البته در بوم گردشگری صرفاً دیدار مطرح نیست بلکه آموزش محیط زیست و نفع‌رسانی به جوامع محلی و غیره ضروری و واجب است.

از گردش چرخ و سیر اختر خیرو شر و نفع وضر چه خیزد

آتا از پیشوایان قبایل ایرانی در قرن نُهم پیش از میلاد بود و محل حکمرانی او در حاشیهٔ دریاچه ارومیه یا زاموآ قرار داشت. حملات آشوریان تا سال ۸۸۳ پ.م. به راضی زاموآ چندان جدی نبود ولی پس از آن نواحی کوهستانی مجاور این سرزمین بود هدف تجاوز قرار گرفت. سکنهٔ کوهستان نه فقط اسبان و قاطران و دام‌های شاخدار، شراب و ظروف مفرغ به شاه آشور هدیه دادند بلکه عوارض و خراج‌هایی به نفع آشور بر ایشان وضع شد. کشور گیلزان نیز بمنظور جلب عطوفت شاه آشور هدایایی ارسال داشت.

به انفعال رسیدیم از فسون تعلق به رخ فکند حیا دامن نچیدهٔ ما را

این تجارت نفع دارد از دو سو لن تنالوا البر حتی تنفقوا

جد، وابتسم، و تواضع، و اعف عن زلل و انفع خلیلک، و انقطع غلة الصادی

گل منفعل از روی او شبنم خجل از خوی او وز کاکل و گیسوی او سنبل پریشان پرورد

ننگ از آمیزشت ای غیر گرش نیست چرا چون به بزم تو رود منفعل آید بیرون