نفخ

«إِلی‌ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ» و هو النفخة الاولی حین یموت الخلق کلّهم.

اندرین شدت گرما که ز تاثیر تموز بانگ جزد از تف خورشید چو نفخ صورست

عنب آن می فکر است و خمش وحدت پرورش یابد با نفخه از جنّت

دل ز اصبع جان ز نفخ خاص خاست کی کند ظاهر چو باطن کار راست

یکی نفخه از صنع او خواسته جهان را چو باغی بر آراسته

از نسیمت نفخه عیسی دمی است وز دمش هردم مسیح مریمی است

این جا ز خود بمیر و به حق زنده باز شو حاجت نباشدت به سرافیل و نفخِ صور

نصیبی از عافیت ندارد حباب بحر غرور بودن حذر که باد دماغت آخر به رنج نفخ شکم نگیرد

لمعات نخله موسوی نفخات خلقت عیسوی ز فروغ روی تو پرتوی ز هوای گوی تو شمألی

جنت و دوزخ به یک‌جا گرد شد بی‌نفخ صور بلعجب هنگامه بین در محشر کبرای او

دم: نفخه الهی است که تعبیر به نفس الرحمن می‌شود.