نفح

معنی کلمه نفح در لغت نامه دهخدا

نفح. [ ن َ ] ( ع مص ) دمیدن بوی خوش. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). دمیدن. ( ترجمان علامه جرجانی ص 100 ). دمیدن بوی. ( از تاج المصادر بیهقی ). منتشر شدن رائحه طیب. ( از اقرب الموارد ). || برجستن خون از رگ. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). دمیدن خون از رگ. ( از تاج المصادر بیهقی ). || چیزی دادن به کسی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). عطا دادن. ( از تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ). || جنبانیدن زلف را .( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || تیغ زدن . ( آنندراج ). از دور به شمشیر زدن . ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || پای زدن ناقه و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). لگد زدن ستور. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ). || باد سرد جَستن. ( از تاج المصادر بیهقی ). وزیدن باد . ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) بوی. ( ترجمان علامه جرجانی ص 100 ). || ( اِمص ) دمیدگی. || دمیدگی بوی خوش. ( ناظم الاطباء ).
نفح. [ ن َ ف َ ] ( ع ص ) نیة نفح ؛ نیت دور و بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بعیدة. ( اقرب الموارد ).

معنی کلمه نفح در فرهنگ معین

(نَ ) [ ع . ] (مص ل . ) پراکنده شدن بوی خوش ، رسیدن بوی خوش .

معنی کلمه نفح در فرهنگ عمید

۱. دمیدن.
۲. وزیدن نسیم.
۳. پراکنده شدن بوی خوش.

معنی کلمه نفح در فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) دمیدن وزیدن ( نسیم ). ۲ - پراکنده شدن بوی خوش چیزی. ۳ - (اسم ) وزش ( نسیم ). ۴ - پراکندگی بوی خوش .
نیه نفح : نیت دور و بلند ٠ بعیده ٠

معنی کلمه نفح در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
. نفح به معنی وزیدن است «نَفَحَ الرّیحُ نَفْحاً: هَبَّتْ» نفحه به معنی یک وزیدن است راغب گوید«لَهُ لَفْحَةٌ طَیِبَةٌ» آن را وزیدنی است از خیر و در شر بطور استعاره است یعنی اگر کمی از عذاب پروردگارت به آنها برسد گویند: وای برما که ستمگران بودیم، این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.

معنی کلمه نفح در ویکی واژه

پراکنده شدن بوی خوش، رسیدن بوی خوش.

جملاتی از کاربرد کلمه نفح

نفحه باد چون دم عیسی نای بلبل چو نفخ صور آمد
نافه آهوی تاتار است این نفحه طبله عطار است این
صدمات جمالک، تفنیهم نفحات وصالک، تحییهم
آن ساعت که تباشیر صبح پیدا شود و لشکر روشنایی کمین بگشاید و نسیم صبا مهر در هواء عالم دمیدن گیرد، باد صبحی پیک‌وار از جناب جنّات عدن براه افکنند تا نفحات الهی بمشام اسرار دوستان رساند.
کتاب انیس اللیل و نفحات اللیل دو شرح متفاوت بر دعای کمیل و رساله‌های اخلاقی عرفانی و رساله‌های اعتقادی کلامی او با پژوهش و تعلیق احمد کلباسی اشتری در ۴ مجلد جداگانه در سال‌های اخیر توسط انتشارات بوستان کتاب حوزه علمیه قم به چاپ رسیده‌است.
ای کریمی که نفحۀ خلقت بوی باد شمال میدارد
جز به نفخ حق نسوزد نفخ سحر نفخ قهرست این و آن دم نفح مهر
انیسه شرتونی (۲۷ آوریل ۱۸۸۳ – ۱۸ اوت ۱۹۰۶) نویسنده، ادیب و روزنامه‌نگار لبنانی و دختر سعید شرتونی بود. زاده و دانش‌آموختهٔ بیروت در مدرسهٔ راهبات ناصریات بود، سپس در عین طوریه درس خواند. پس از این‌ها، در مدرسهٔ التقدم بیروت ادامه داد. نفحات الوردتین اثر اوست.
نی غلط گفتم که گر خواهد بمیراند مسیح زنده اش بار دگر از نفحه دیگر کند
هر وقت چون نسیم نفحات الطاف حق از مهب عنایت بمشام روح میرسد یعقوب وار با دل گرم و دم سر میگوید: «انی لا جد ریح یوسف لولا ان تفندون» بیت
بانفحات نسیم باد بهاران در دم صبح احتیاج طیب نباشد
شیخ ابوبکر بن عبدالله طوسی مشهور به شیخ ابوبکر نسّاج از عرفای قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. با توجّه به نام و سلوک و تربیت معنوی اش، احتمالاً در منطقهٔ طوس به دنیا آمده و تمام یا بخشی از عمر وی در آنجا گذشته است. عبدالرحمن جامی در نفحات الانس وی را مرید و جانشین شیخ ابوالقاسم گرّکانی و با ابوبکر دینَوَری (متوفی ۴۶۸ ه. ق) همصحبت دانسته است. حاج زین العابدین شیروانی ملقّب به مست علیشاه در بستان السّیاحه و رضاقلی خان هدایت در ریاض العارفین نیز شیخ احمد غزالی طوسی را مرید و جانشین وی در طریقت معرفی کرده‌اند.
آیتی هست زدستش، ید بیضای کلیم نفحه ی از دم قدسیش، دم روح الله