نفاست

جهان معنی روشن شود چو بدرخشد ز صبح صادق انفاست آفتاب سخن

لگن نفاست جوهر نمود و کرد ابا ز خانه ای که ز سنگ اندر او بود هاون

خوش است عالم از انفاست ای صبا گویی گشاده ای گره از جعد عنبرین کسی

جامی بکش تا جم شوی، با اهل دل محرم شوی خضر مسیحا دم شوی، انفاست انسان پرورد

هزاران پیر دیدم نوجوان از لطف انفاست روا باشد که گویم مرشد پیر و جوان هستی

اگر بلطف بگویی نسیم انفاست چو باد روح فزا بوی گلستان دارد

اگر بباغ در آیی نسیم انفاست زبان برگ تحرک کند بگویایی

دم عیسی به انفاست چه ماند که زین حاصل حیات جاودانی‌ست

ترحم چون فرستی بر روانم ز انفاست شود آسوده جانم

ز بس نفاست ذاتی که خلق کاشان راست من از صفات زبون ننگ شهر ایشانم