نفاس

نسیم عیسوی انفاس سکان خوش آئینش زبور لحن داودی ز مرغان خوش الحانش

هر چه گویی جامی از دل گو نه از وسواس طبع تا شود خوشوقت اهل دل ز انفاس خوشت

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید که زانفاس خوشش بوی کسی می آید

در شبستان عدم صبح امید ما بس است آنچه از انفاس صرف آه و افغان کرده‌ایم

نقد انفاسم نه‌تنها صرف آهنگ دعاست گر همه رنگ است با من‌گرد اوگردیده است

ای دیده زانوار تو موسی قبسی وی یافته ز انفاس تو عیسی نفسی

همچو سلطان نبوت را ز انفاس اویس جان ما را راحتی از بوی جانان می‌رسد

رفته بر طور طرب موسی عیسی انفاس پیش تر زمزمه ای در دهد از عود و رباب

که در طب باشد انفاسش مسیحی گه تنجیم بو سهل مسیحی

هردلی کز نفخ صور عشق او جانی نیافت اندرو انفاس روح الله شود ریح العقیم