نفاد

لیک دنیا جای مرگست و نفاد هم در آنجا کون باشد هم فساد

ای، بر اطراف جهان دست نفادت مطلق وی، ز اسرار قضا کوش ضمیرت آگاه

نفاد امر تو انگیخته فلک را سیر شکوه حلم تو آموخته زمین را سنگ

عالمی دور از نفاد عنصری از هیولی پاک و از صورت بری

هر مثالی کان ز دیوان قضا یابد نفاد باد بی توقیع رایت نقش بطلان یافته

نور ازل ظهور کرد رحمت خاص عام شد حکم قضا نفاد یافت کار قدر تمام شد

وَمَا مِن دابّةٍ منشورِ شاهیست اَلَم تَعلَم نفاد پادشاهیت

قاصدان خدنگ راپی کرد سهم بأس توازطریق نفاد

نفاد امر تو در مملکت چنان بادا که اسب حکم بر اجرام آسمان تازی

همت ما را نفاد از عشق اوست تیزی تیغ از فسان آید همی