نعش

خویش و فرزند گشته مانعشان این طرف آمدن نبود امکان

همی چه گفتم‌؟ گفتم که ای نگارین‌روی به ‌صانعی که ز صنعش بشر پدید آمد

شاه دین را بود شور محشر بر سر نعش شهزاده اکبر

بدانکه گشته ز صنعش دو فلک چرخ و زمین روان و ساکن بی‌بادبان و بی‌لنگر

بنا به اظهار سید ظهیرالدین مرعشی در کتاب تاریخ طبرستان و رویان و مازندران ، چون ملک کیومرث وفات یافت، پسر ارشد وی ملک کاووس نعش پدر را برداشته و برای دفن به کجور می برد لکن ملک مظفر برادر کهتر (کوچک تر) عناد ورزیده در قلعه کجور را نگشاد و اجازه دفن پدر را در قلعه کجور نداد. لذا ملک کاووس پدر را بیرون قلعه غسل داد و به روستای هزارخال و در کنار امامزادگان طاهر و مطهر به خاک سپرد.

بَنات جمع بِنت و به معنای دختران، و نعش به معنای «جنازه، جسد مرده؛ تابوت، تخت چهار پایهٔ کوتاهی که میت رابر آن حمل می‌کنند» آمده‌است. این صورت فلکی به شکل یک جنازه، و سه دختر که جلوی این جنازه در حرکتند، تصور شده‌است.

هر زمان هنگامه‌یی سر می‌کند گر کنم منعش، فزونتر می‌کند

وی دوران جوانی خود را در یک روستا به اجرای هنرهای نمایشی گذراند. پدرش «موسی موسی‌اوغلو» استاد تاریخ بود و دوست داشت که الچین هم تاریخ‌شناس شود. اما الچین موسی‌اوغلو دنیای سینما را انتخاب کرد و پدرش نیز مانعش نشد.

و آن گه که بر راحله نشیند مرکب خویش در سفر آخرت که آن را نعش گویند یاد آرد.

نیست از صنعش عجب گر مریم از باد هوا همچو عیسی نشاه خورشید رخسار آورد

امروزه هفت‌خواهران یا هفت خواهر نام دیگر خوشه پروین (ثریّا) است، ولی در گذشته نام همان هفت برادران و بنات‌النعش بوده‌است.

چرخ میخواهد که این سر پی برد لیک هرگز ره بصنعش کی برد

بنات‌النعش بارها در ادبیات منظوم و منثور فارسی مورد اشاره قرار گرفته‌است؛ مثلاً، در داستانی از تاریخ بخارای نرشخی آمده‌است: «چون بیدون بخارا خداه این کاخ [=ارگ بخارا] را بنا کرد، ویران شد؛ باز بنا کرد و باز ویران شد؛ چند بار بنا کرد و باز ویران شد؛ حکما را جمع کردند و تدبیری خواستند. بر آن اتفاق افتاد که این کاخ را بر شکل بنات‌النعش که بر آسمان است بر هفت ستون سنگین بنا کنند، و بر آن صورت، دیگر ویران نشد.»

دمی از ناله نه افلاک را اندر خروش آور که بر نعش حسین در قتلگاه آری گذر زینب

پسر خویش را، نصیحت کرد از کرم منعش از فضیحت کرد