نسق

ایا شهی که جهان را کف تو داد نسق چنانکه رای تو مر ملک را به سامان کرد

بی نسق شد جهان ز مردم دون خاک در چشم مردم دون باد

چنین بود نسق ملک و رونق دولت چو خسروی بود اندر شهنشهی استاد

با وی به همین نسق به سر برد پس دست به آهوی دگر برد

خیال روی تو تا بسته اند بر چه نسق که جان نیافته شمعی نظیر آن رخسار

ز خدمتت نگریزد فلک به هیچ طریق رخ از در تو نتابد ملک به هیچ نسق

از آن بود اینکه اشیاء بر نسق شد قبول هر یک از حق بود و حق شد

صورت هشتگانه حروف جُمَّل که با نام اولین صورت (ابجد)، معروف است. ترتیب حروف صامت یا بی‌صدا در این نسق، همان ترتیب عبری–آرامی است و این امر، مؤید آن است که عرب، الفبای خود را از آنان و از طریق نبطیان اقتباس کرده‌است.

بعنایت ببین که اصل وجود نشود مختلف بهیچ نسق

بی عدد زین نسق ز حق بشنید جز که بر تار معصیت ن تنید

رفت کار جهانیان زنسق گشت یکباره ملک بی رونق