نسر طایر

مرا بر خوان همت نسر طایر بود کمتر ز یک مرغ مسیمن

به زیرش نسر طایر پر فشانده وزو چون نسر واقع باز مانده

ز مهر شمع رویش نسر طایر چو پروانه به گردش گشت دایر

گر از جود تو گیتی دانه سازد به دام او درآید نسر طایر

بر فلک نسر طایر ایمن نیست کبک خود چیست و بر سر کهسار

شوند بی‌پر ازان لاجرم ز لانهٔ چرخ دو نسر طایر و واقع ز بیم جان پرتاب

خورشید اندر سایه‌اش افزون شده سرمایه‌اش صد ماه اندر خرمنش چون نسر طایر دانه چین

چون همای همتم برتر ز نسر طایر است تاجش ار هدهد صفت بر سر نباشد گو مباش

باز بر نسر طایر اندازند بازداران تو ، به روز شکار

یا رب از پرواز ماند بال نسر طایرش گر ز صیدم باز دارد چرخ شاهین تو را