نسج

ز نسج ابر برآمد بدشت یکرنگی زمین گازر، شست این سپهر بوقلمون

تا بو که رسی بوصل آن ماه این نسج که می تنی کتانست

همه هستیم بنت یک وادی همه هستیم نسج یک کرباس

بتول چارقدی بر سرش ز منسوجی که نسج آن غرض از کارگاهِ تکوین بود

تا حصن تو نسج عنکبوتست اوهن نه که احصن البیوتست

بساط کثرت چون نسج عنکبوت و تو خام در آن فتاده چو در نسج عنکبوت ذباب

از نسج طبع من همه گیتی پر از حلل وز موج علم من همه عالم پر از درر