نستوه

به دریا چنان کشته انبوه شد که از هول او دیو نستوه شد

به دست فریبرز نستوه بود که نزدیک او لشکر انبوه بود

نگر تا نباشی چو نستوه خام که ما را به ننگ اندر آورد نام

چو نستوه را بی سپه یافت کوش به کار اندرون تیزتر کرد هوش

جهاندیده نستوه سالارشان پشنگ دلاور نگهدارشان

ز راه چرم بر سپدکوه شد دلش پرجفا بود نستوه شد

که یار زبان چرب و شیرین سخن که از پیر نستوه گشته کهن

به روز همایون سپه برگرفت به نزدیک نستوه ره برگرفت

بفرمود نستوه را ساختن سپاهی گزید از سر تاختن

چنین تا جهانجوی نستوه گرد بکردار آتش یکی حمله برد