معنی کلمه نزق در لغت نامه دهخدا
نزق. [ ن َ زَ ] ( ع مص ) سبکی و شتابی نمودن وقت خشم. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). نَزْق. نزوق. ( از اقرب الموارد ). || پر شدن و لبالب شدن کوزه : نَزِق َ الاناءُ نَزَقاً؛ امتلأ الی رأسه. ( المنجد ). و رجوع به اقرب الموارد شود. || ( اِمص ) سبکی در هر کار و تعجیل بر اثر جهل و حماقت. سبکی و سرعت. ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) مکان نَزَق ؛ جای نزدیک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). قریب. ( اقرب الموارد ).
نزق. [ ن ُ زُ ] ( ع اِمص ) نَزْق. ( فرهنگ نظام ). و در فرهنگ خطی نیز «نزق ؛ خفّت و طیش و شتاب و چستی باشد و به ضمتین مثله ». اما در فرهنگهای معتبر عربی به دسترس ما نَزْق و نُزوق ضبط کرده اند. رجوع به نَزْق و نزوق شود.
نزق. [ ن َ زِ ] ( ع ص ) سبک. خفیف. ( ناظم الاطباء ). آنکه هنگام غضب به هیجان درآید و سبکی کند. ( از اقرب الموارد ). صفت است ازنَزْق. رجوع به نَزْق شود. || نزق الحقاق ؛خصومت کننده در چیزهای ادنی و ریزه. ( منتهی الارب ). خصومت کننده در چیزهای پست و بیهوده. ( ناظم الاطباء ).