نزع

و قیل: معناه انّه الثّابت الدّائم الّذی لم یزل و لا یزال. و قیل: تعالی من جمیع البرکات منه الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ یؤتیه من یشاء و ینزعه ممّن یشاء. و قیل: یرید به النبوّة یعزّ بها من اتّبع النّبی و یذلّ بها من خالفه. وَ هُوَ عَلی‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ من الانعام و الانتقام «قَدِیرٌ».

هر زمان نزعی‌ست جزو جانت را بنگر اندر نزع جان ایمانت را

قسم به جان تو ورد ضمیر و ذکر زبان به گاه نزع روان نیز جز دعای تو نیست

طلب منی بشیرالوصل یوما قباء الروح انزعت قبایی

هنگام و دم نزغ، خراب نقس است این این حالت نزع است، دلم را هوس است این

به گاه نزع چه فرق است با گدا شه را هزار قیصر و خاقان اگر خدم دارد

روایت شده است که پیامبر خدا(ص) نزد جوانی شد که به حال نزع بود و او را پرسید: خود را چون بینی؟ گفت: به خداوند امیدوارم و از گناهان خویش ترسان.

در حالت نزع، توبه‌ام یاد آمد چون قافله کوچ کرد، بیدار شدم

چسان پیوند برد محتشم در نزع جسم از جان ز دست او کنون خود را به آن دستور می‌بینم

بر سر خسته‌ات بیا دم نزع تا ترا سر نهم بپا دم نزع