نزاکت

کس بدآموز نزاکت فهمی الفت مباد خامشی هم بی‌تواز بهرهلاکم ناله است

خو کردهٔ آغوش نزاکت منشانیم از پرتو مهتاب سزد پیرهن ما

دیوانه آن نزاکت خو شد زلف پری سلاسل ما

آرامگاه آن قد و بالین ناز او دوش نزاکت است و کنار نزاکت است

ناسازی نزاکت طالع سبو شکست با آن که در دم آن قدر اندر سبو نبود

ناله از دل، آه گرم از سینه، اشک از دیده ام رنگ از رخ، بو ز پیراهن، نزاکت از لبش

در غبار بیدلان دام نزاکت چیده‌اند کیست دریابد که لیلی پرده‌دار محمل است

یک انتقاد رایج از حساسیت فرهنگی این است که بیش از حد بر نزاکت سیاسی یا ایده استفاده از زبان برای جلوگیری از ایجاد توهین متکی است. این اصطلاح که اکنون به عنوان نقدی از خود انتخاب می‌شود، توسط کت چاو مورد تحقیق قرار گرفت و توضیح داده شد که «عبارت نزاکت سیاسی از حکمت به سلاح تبدیل شده‌است.». حساسیت فرهنگی به یک موضوع سیاسی تبدیل شده‌است و ضرورت آن مورد بحث است.

پرنیان صبحدم یک چاک پیراهن شود گر ز گلگشت چمن با این نزاکت بگذرد

نزاکت هم درین محفل به‌ کف آسان نمی‌آید گداز سنگ می‌خواهد به خود بالیدن مینا

گویی از چاه زنخدان عزیزان آب خورد می چکد از آبیش آب نزاکت اینچنین