نریمان

نریمان چپ و راست اندر نبرد همی تاخت بر گرد گردان چو گرد

وزآن روی چون تور پولاد چنگ بدید از نریمان بدان سان درنگ

تویی یادگار از نریمان و سام بمانی به گیتی همی شادکام

منم سام پور نریمان گرد که رنگ از رخ نره شیران ببرد

نریمان سپر زود بر سر گرفت بر در شد و گرز کین برگرفت

فریدون فرّخ چنان دید رای که دارد نریمان بدان مرز پای

چو دارد ز زال و نریمان نشان چرا رزم جوید چو گردن کشان

نریمان و قارن به هنگام خواب گرفتند سوی خراسان شتاب

ز شادی گرفتند ترکان خروش نریمان برآمد ز ترکان به جوش

ابوالمؤید بلخی شاعر و نویسنده ایرانی سدهٔ ۴ ق در بلخ و دوران سامانیان است. اثر اصلی او شاهنامه بزرگ مؤیدی است (به نثر) که شاهنامهٔ بزرگ، شاهنامهٔ مؤیدی و شاهنامهٔ بوالمؤید نیز خوانده می‌شود. تقریباً تمام آثار وی از میان رفته‌است و اطلاع چندانی پیرامون زندگی وی در دست نیست. تاریخ سیستان اثری به نام کتاب گرشاسپ (گرشاسپنامه) از وی نام می‌برد که احتمالاً جزئی از شاهنامهٔ او بوده‌است. همچنین است اخبار نریمان.

ذره، همزمان با کار در پژوهشکدهٔ نریمانف، در کوتو هم حضور مؤثری داشت. چنان‌که در ۱۹۳۱ او را به سرویراستاری ترجمهٔ متون مارکسیستی-لنینیستی، و در ۱۹۳۲ به ریاست بخش ایران و افغانستان کوتو برگزیدند.

که از هجر سام نریمان بری ورا کرد دولت دگر رهبری