نرم

گرچه در خدمت صدر تو هنرمندانند وین رهی باردل و زحمت خاطر باشد

بپرسیدش اول به آواز نرم به شیرین زبانی دلش کرد گرم

پرده دام است خاک نرم این بستانسرا بر سر شاخ بلندی آشیان باید گرفت

این دل که تو داری ای غلط مهر نرم است چو موم و سخت چون سنگ

دگر باره به نرمی گفت با ماه سخنهایی که برد او را دل از راه

بزرگیت هر روز بافزون ترست هنرمند رخش تو صد لشکرست

مشو ایمن به نرمی از زبان خصم بدگوهر که تیر شمع از موم است و پیکان آتشین دارد

او را خبر دهید که چون سخت گشت کار باشد که پاره دل او نرم تر کنید

بدو گفت خاقان برو پیش اوی چنانچون بباید سخن نرم گوی

نرمدستی زنو امسال گرفتم در بر کهنه ابیاری پارینه برفت از یادم