ندوه

که از اندوه دورانت رهاند به خلوتخانهٔ عیشت رساند

رخت همت تا نبیند داغ اندوه تری سایهٔ ما خویش را در آفتاب انداخته

اندوه یار و درد فراق و غم دیار آخر ببین که بر دل ما زین کدام نیست

هیچ دلی چون نبود خالی از اندوه درد و غم چون تو یار و دلبر باری

در سال ۲۰۰۷ دخترش «نیکی» که از بیماری اوتیسم رنج می‌برد خودکشی کرد که موجب غم و اندوه فراوان وی شد.

که اینسان تو را نزد من خوار کرد ز من دور اندوه و تیمار کرد

یک زمان بازآی و بازآرم ز اندوه فراق چو به غیر تو مرا با هیچکس بازار نیست

ز چند و چون گذشت اندوه جامی ز حال او خبر چون داری ای دل

آن پای بر جهان زده رندم که بر دلم اندوه آسمان و غم روزگار نیست

آن یکی اندوه دایم از چه است وین یکی پیوسته خرّم از کجاست

برخیز و میان ببند ای ساقی چُسْت، کاندوهِ جهان به می فروخواهم‌شست.