نخچیرگاه

به می خوردن و خوان و نخچیرگاه به پیش خودش داشتی سال و ماه

چنان بد که ماهی به نخچیرگاه همی بود میخواره و با سپاه

بیاورد لشکر به نخچیرگاه به جایی کجا کنده بودند چاه

سراسر همه دشت نخچیرگاه همه چاه بد کنده در زیر راه

چنین داد پاسخ که شبگیر شاه بیامد سوی دشت نخچیرگاه

بشد تازیان با تنی چند شاه همی بود لشکر به نخچیرگاه

تو نخچیرگاهی نگه کن به راه بکن چاه چندی به نخچیرگاه

بیار آنک گفتی ز نخچیرگاه ز رزم و سر نیزه و زخم شاه

چو بنهاد بر نامه‌بر مهر شاه برآراست بر ساز نخچیرگاه

چنان بد که روزی ز نخچیرگاه مر او را به هیشوی بر بود راه