نخچیر

جهاندار هم در زمان با سپاه به میدان بیامد ز نخچیرگاه

چو از نخچیر باز آمد رفیدا یکایک راز بر گل کرد پیدا

زمانی بنخچیر تازیم اسب زمانی نوان پیش آذر کشسب

کمند و کمان برد و شش چوبه تیر یکی نیزه دو شاخ نخچیرگیر

سپاهی ز هرگونه با او برفت از ایران و توران بنخچیر تفت

دگر روز چون تاج بفروخت هور جهاندار شد سوی نخچیر گور

هوا زاشک مرغان پر از ژاله شد که از بانگ نخچیر پرناله شد

چو شد گرم بازار نخچیرگاه برآمد غو طبل زرین به ماه

ببستند آذین بشهر و به راه که شاه آمد از دشت نخچیرگاه

تو به آواز چرا می رمی از شیر خدا چون پی‌شیر نگیری و نباشی نخچیر؟