نخست

در بند تو چون عقل نخستین تواند از فضل خداوند تو، ما کان یکون

چو هر چیزی نخست اندازه ای یافت چرا اندازه ای نبود جفا را

هیچ سر آستان تو بنسود که کله گوشه بر سپهر نخست

من از طریق نپرسم ، رفیق می جویم که گفته اند نخستین رفیق و باز طریق

کشید ابن یمین بر یاد لعلش نخستین باده کاندر جام کردند

گشت پیدا ز ملک ما زرداشت آنکه این نقش را نخست انگاشت

کمانی راند در کف سینه ام را که از تیر نخستینش نشان سوخت

اگر خور بر این بوم تابد نخست چه باشد نه تنها خور از بهر تست

به رسم شبانان از او پیشه ساخت نخستش بزد زخم و آنگه نواخت

تو را پارسی بازگویم درست من از هومت رانم سخنها نخست