نجق

یک سنجق و صد هزار نیزه از نور لطیف گشت مفتون

شکند سنجق شاهان علامتت

چون رسد سنجق تو در ستمستان جهان ظلم کوته شود و کوچ و قلان برخیزد

شوکت بختش ببزم حشمت جم پست ساخت رایت فتحش برزم سنجق سنجر شکست

شکند سنجق شاهان علمت

ز دست صبح گریبان خویشتن بدرد ز عشق سنجق فتحت شب سیه گیسو

ز شیطان شهر ایمن شد، بلا و فتنه ساکن شد چو آمد بر سر کهسار سنجقهای سلطانی

سلطان ابد سنجق منصور برافراخت «الحق أنا» از ارض و سماوات برآمد

میان دل چو برآید غبار و طبل و علم هزار سنجق هستی ببین تو بشکسته

شه ملایک حاجب محمد آنکه ز واجب فراتر از حد امکان فرش فراشته منجق