نجاشی

معنی کلمه نجاشی در لغت نامه دهخدا

نجاشی. [ ن َ شی ی ] ( ع ص ) آنکه برماند شکار را بسوی شکاری. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه می رماند شکار را تا بسوی شکارچی رود. ( ناظم الاطباء ). ناجش. آهوگردان. شکارگردان. شکارانگیز.
نجاشی. [ ن َ شی ی / ن َ / ن ِ شی ی / ن ِ ] ( اِ )لقب عام ملوک حبشه. ( از آثارالباقیه ). لقب پادشاه حبشه. ( غیاث اللغات از صراح ). معرب نیجوستی است که درزبان حبشی بمعنی ملک است. ( از المنجد ) :
چو از نقش نجاشی بازپرداخت
به مهرنام خسرو نامه ای ساخت.نظامی.قیصر از روم و نجاشی از حبش
بر درش بهروز و لالا دیده ام.خاقانی.نعمانْت در عرب چو نجاشی است در حبش
مولی صفت نموده و لالازبان شده.خاقانی.کآن قبا کز حبش آرند رسول
بهر تشریف نجاشی پوشد.خاقانی.
نجاشی. [ ن َ] ( اِخ ) احمدبن علی بن احمد نجاشی اسدی کوفی ، مکنی به ابوالخیر یا ابوالحسن یا ابوالعباس و معروف به ابن الکوفی و نجاشی و شیخ نجاشی. صاحب رجال ، از علمای ثقه امامیه است. وی در قرن پنجم هجری میزیسته و از شاگردان سید مرتضی علم الهدی بوده است. از تألیفات او یکی کتاب رجال است و دیگر اخبار بنی سنسن و اخبار الوکلاء الاربعه و اعمال جمعه و التعقیب و تفسیر قرآن و جز آن. وی به سال 450 هَ. ق. در 78سالگی درگذشت. ( ازریحانةالادب ج 4 ص 168 ). و نیز رجوع به روضات الجنات ص 17 و هدیةالاحباب ص 253 و مستدرک الوسایل ص 501 و اعیان الشیعه ج 10 ص 102 و تاریخ خاندان نوبختی و تاریخ اسلام ص 91 و فهرست کتابخانه مدرسه سپه سالار ج 2 ص 120 شود.
نجاشی. [ ن َ ] ( اِخ ) قیس بن عمروبن مالک کهلانی از بنی حارث بن کعب. شاعری هجاگوی است. عصر جاهلیت و اسلام رادریافت. اصل او از نجران یمن است. وی مردم کوفه را هجا گفت. عمر وی را به بریدن زبان ترساند. به حجاز آمد و در کوفه ساکن شد. چندی از پیروان علی ( ع ) بود. سپس در ماه رمضان شراب خورد، علی ( ع ) او را حد زد و نجاشی نزد معاویه رفت. در حدود سال 40 هَ.ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ) ( الشعر و الشعراء چ مصطفی افندی ص 115 ). و نیز رجوع به عیون الاخبار ج 1 ص 198 و البیان و التبیین ج 1 ص 202 و ج 3 ص 74 و عقدالفرید ج 2 و ج 5 شود.

معنی کلمه نجاشی در فرهنگ معین

(نَ ) [ ع . ] (اِ. ) لقب پادشاهان حبشه .

معنی کلمه نجاشی در فرهنگ فارسی

لقبی است عام برای پادشاهان حبشه .
لقب پادشاه حبشی، نگوس
( اسم ) لقب عام پادشاهان حبشه .
قیس بن عمر و بن مالک کهلانی از بنی حارث بن کعب شاعری هجا گوی است عصر جاهلیت اسلام را یافت اصل او از نجران یمن است وی مردم کوفه را هجا گفت عمر ویرا ببریدن زبان ترسانید و بحجاز آمد و در کوفه ساکن شد و از پیروان علی ( ع ) بود .

معنی کلمه نجاشی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] نجاشی (ابهام زدایی). نجاشی، ممکن است به یکی از این موارد اشاره داشته باشد:

معنی کلمه نجاشی در ویکی واژه

لقب پادشاهان حبشه.

جملاتی از کاربرد کلمه نجاشی

قال: فزوّجها من نبیّکم، ففعل و مهرها النجاشی اربع مائة دینار و ساق الیها مهرها.
شیخ طوسی، و نجاشی کتاب‌های زیر را از کلینی دانسته‌اند:
آن روز کجا شد که ز یک ناوک «‌وهرز»‌ بنهاد نجاشی ز کف اقلیم یمن را
چون بر رسول خدا رسی سلام من بدو رسان. و نجاشی زنان خویش را فرمود تا عود و عنبر فراوان بامّ حبیبه فرستادند.
رهبر محلی عرب، ذونواس توانست در برابر حمله مقاومت کند اما سرانجام شکست خورد و به دست آکسومی‌ها کشته شد. و مردی آکسومی به نام اریاط، از طرف نجاشی، شاه یمن شد.
اثبات الوصیة للامام علی بن ابی‌طالب اثر علی بن حسین مسعودی کتابی حدیثی، تاریخی و کلامی و در دفاع از اعتقادات کلامی شیعه است. نجاشی نویسندهٔ کتاب را علی بن حسین مسعودی، صاحب کتاب مروج الذهب دانسته‌است. اما رسول جعفریان با توجه به این‌که شیوهٔ نگارش دو کتاب متفاوت است، این نظر را رد می‌کند و می‌گوید تنها درصورت یافتن شخصی با همین نام در میان علمای شیعه و معاصر با او، انتساب کتاب به مسعودی مورخ باطل است.
ایکه زرایت بدام رای و نجاشی عقل برهوشت از فطن بتحاشی
چرخ دون پرور از تودون تر را کرده برتر ز میرنجاشی
ای جهانداری‌ که درکریاس جاهت پاسبان قیصر و رای‌و نجاشی‌و تکین‌ و فور باد
نویسندگانی از شیوه الفهرست استفاده یا الگوبرداری کرده یا الحاقاتی بر آن نگاشته‌اند. شیخ طوسی (ف. ۴۶۰ ق) در الفهرست خود و نجاشی (ف. ۴۵۰ ق) در کتاب رجالی اش از الفهرست بهره‌برداری کرده‌اند. این دو اثر به رجال حدیث و کتب شیعه اثنی عشری اختصاص دارد.
نجاشی گزارش کرده‌است که از میان شاگردان ابن غضائری، کسی را نمی‌شناسد و از نقل قول‌های نجاشی چنین برداشت می‌شود که خود وی (نجاشی) از نظرات رجالی و تاریخی ابن غضائری، استفاده‌های بسیاری نموده و برایشان ارزش بسیاری قائل بوده‌است.
اسپهبد زنگی و ولیعهد نجاشی دارندهٔ چینی و طرازندهٔ ارتنگ
با نجاشی عم تو پیمان چو کرد اندر حبش تو به ‌یک پیغام با قیصر همان پیمان‌کنی
باز این تویی ‌که چاکر کاخ جلال تو رای و کی و نجاشی و خاقان و قیصرست
برگرد از این راه و مجو عذر و بهانه بنویس به نجاشی اوضاع شبانه
آرماه یا نجاشی (حکمرانی ۶۱۴ تا ۶۳۱ میلادی) (عربی: النجاشی‎) پادشاهِ مسیحیِ امپراتوری یا پادشاهی آکسوم، در محدوده اتیوپی امروز بوده‌است.
آن گونه که شیخ طوسی در مقدمه الفهرست می‌نویسد گردآوری اسامی تمامی کتاب‌های اصول به علت پراکندگی کتاب‌های شیعه در سرزمین‌های مسلمان ناممکن است. بدین ترتیب شیخ طوسی و نجاشی فقط موفق می‌شوند کمتر از هشتاد اصل را در آثار خود ذکر کنند. از مجموعه این کتاب‌ها جز تعداد اندکی امروزه در دسترس نیست و نام آن‌ها و روایاتشان در قالب سایر کتاب‌های حدیث و رجال به‌خصوص کتب اربعه آمده است.
ابوالعباس احمد بن علی معروف به نجاشی، عالم بزرگ شیعه در علم رجال در نیمه اول قرن پنجم هجری است. او به سال ۳۷۲ هـ ق در بغداد متولد شد و در سال ۴۵۰ هـ ق، در حدود ۷۸ سالگی درگذشت.
نام بزنطی در سلسله سند بیش از هفتصد حدیث آمده‌است. بزنطی از اصحاب اجماع است و علمای شیعه وقتی در روایتی به نام او می‌رسند به سند او تا معصوم اعتماد می‌کنند. شیخ طوسی و نجاشی او را نزد امامان شیعه، رضا و جواد «ارجمند» دانسته‌است. قرار گرفتن بزنطی در سلسله اسناد حدیثی در سیره نبوی، موجب گشته تا شخصیت او در آثار رجالی اهل سنت نیز مورد بررسی قرار گیرد و ظاهراً به سبب مذهب، با نقد رو به رو گردد.
در مورد وثاقتش باید گفت که شیخ مفید از وی تعبیر به «صدوق» کرده و نجاشی (۱/۳۰۵) و طوسی (الفهرست، ۴۲) وی را مورد اعتماد خوانده‌اند.