مخراش

تا توانی درون کس مخراش کاندر این راه خارها باشد

لحظه لحظه ز خست و دونی مخراشش چو موی افزونی

رو چهرهٔ نازک شریعت مخراش بناخنان معقول

مندیش از جدایی و مپریش ‌گیسوان مخراش ماه چهره و مخروش این چنین

درون خسته دل مخراش و مخروش چو دیگ پخته شو تا کی زنی شوش

هرگز دل موری مخراش ار نتوانی اول به کف آری سپر تیغ مکافات

مانع اهلی مشو گر بخروشد ز غم دل مخراش از ستم تا نخروشد کسی

ز بهر چشمه‌ای مخروش و مخراش ز فیض دجله‌ای گو یک قطره کم باش

درون خستگان هجر مخراش به تیغ زجر جانا تا توانی

ز ناله‌های غم افزای خویش، جان مخراش ز سوک بیگه خود، خلق را مکن گریان