مخذول

قوله تعالی: وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ الآیة ای خداوندی که تقدیرت را معارض نیست، و تدبیرت را مناقض نیست، حکمت را مردّ نیست، و فرمانت را ردّ نیست، آنجا که امان تو نیست، روی ایمان روشن نیست، و جهد بندگی بکار نیست. یکی درنگر، جوانمردا! بحال آن مخذولان درگاه بی‌نیازی، و راندگان قهر ازلی، که چون امان حق در ایشان نرسید، و عنایت ازلی ایشان را نگرفت، ایمانشان بکار نیامد، و دریافتشان بوقت معاینه سود نداشت، و در حال حیاتشان خود بار نداد، و در نگذاشت.

همیشه تا که ز نصرت جدا بود خذلان همیشه باش تو منصور و حاسدت مخذول

زان عطا کو دهد بمقبولان نرسد شمه ‌ ای بمخذولان

أُولئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ یعنی کعبا و اصحابه. میگوید: کعب و اصحاب وی که این سخن میگویند، اللَّه بر ایشان لعنت کرد. وَ مَنْ یَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِیراً ای: من یباعد اللَّه من رحمته فهو مخذول فی دعواه، و مغلوب فی حجّته.

هم بدین سان مدبر و مخذول باشد بی خلاف کرکسی را زین سبب اندیشهٔ عصیان بود

گشت مخذول آجل و عاجل هر که از حضرت تو شد مطرود

هر که عاصی‌ گشت در تو مدبر و مخذول شد در تو عاصی‌گشتن از اِدبار و از خذلان بود

این چنین مخذول واپس مانده‌ای خانه کندهٔ دون و گردون‌رانده‌ای

اگر بر نفس نحسی دیو شد چیر برو بر خاذل و مخذول می‌خند

همیشه دوستانت شاد و خرم همیشه دشمنان مخذول و مقهور