فوق

اول ز تحت و فوقِ وجودم خبر نبود در مکتبِ غمِ تو چُنین نکته‌دان شدم

خود طواف آنک او شه‌بین بود فوق قهر و لطف و کفر و دین بود

آنکه فوقیتش مکانی نیست وآنکه کیفیتش نشانی نیست

نیست تحتی فوق آخر در که رفت نیست پیدا هست باری در چه رفت

و باسمک فقت اهل الفضل طرا لذا صورته فوق الافاضل

کذبتک ما قلت الذی انت اهله بلی لم تجد ما فوق ذاک لسانی

چه جای بی‌چگونه و چون که فوق اینست و این معنی چه جای فوق و چه معنی نه این دارد نه آن دارد

در معرض ابتلای کونین شد کار تو فوق امتحان‌ها

سوی فوق از جمع خوش بازآمدن همچو حق سر تا به پا ناز آمدن