نایره

خود از کمند جستی و کمترین بنده خویش را که به دولت غلامیت از خواجگی آزاد بود، به قید هزار سلسله غم و اندوه بستی.اگر خواهم از شدت آلام حرمانت حرفی بر زبان آرم، از آتش دل و سوز درون، مصرع: زنی تا چشم برهم خامه خواهد سوخت دفتر هم. نه چنانم به نایره حرمان سوختی که جز کف خاکستری از هستیم اثری ماند و از وجود نابودم الا خبری.

مؤمن ار نایرهٔ قهر تو بیند به بهشت حالی از هول سراسیمه به نیران‌ گذرد

ز فربهی بکمالی که گر فریش کنی درود و نایره و روغن و دبیع و فریش

هماره تا خط راست نمی‌شود دایره به جان خصم تو باد زنار غم نایره

قافیه: مطلق بخروج و مزید و نایره

قافیه: مطلق بردف و خروج و مزید و نایره

نیست خبر گاو را ازانکه همی نایره‌ای عود را چو نار کند

نایرهٔ مهر ازو شعلهٔ تابان شعاع دایرهٔ چرخ ازو خاتم رخشان نگین

سینه ی عشاق وفا کیش را سوخته ی نایره ی خوت دید

مرگ را شد روان ز نایره آب اجل آمد برون ز پوست چو مار