نایافته

بس یافته کان به ساز بینی نایافته به چو باز بینی

دولت وصل تو را نایافته طعنه ی دشمن شنفتن مشکلست

آب نایافته گران باشد چون بیابند رایگان باشد

از تو بو نایافته، نه راحتی دیده ز عمر ساخته با درد بی‌درمان تو، مسکین فقیر

نایافته بارم به نراندن چه شکیبم گیرم که خود از تست دری را چه کند کس؟

صد بار عروس توبه را بستی عقد نایافته کام از او، طلاقش دادی

نایافته چون تو گوهری در بحر تا مردم دیده ام شنا کرده

رخ زردم به گلی ماند نایافته آب کابرویم همه از روی فرو ریخته‌ای

نقلست که یکبار بعید سه روز مانده بود شبلی جوالی سرخ کرد و بسر فرو افکند و پارهٔ نان دهان نهاد و پارهٔ کتب بر میان بست و می‌گشت و می‌گفت: هر کرا جامه نایافته بود بعید این کند.

زکلک تو عجب دارم‌که هنگام هنرمندی همه علمی ز بر دارد ز کس نایافته تلقین