ناگوارا

براین خوان هوس از انفعال ناگوارایی به هر جا نعمتی دیدم ز خوردن سیر گردیدم

ز بحر رحمت حق مشربی طمع دارم که خوشگوار توان کرد ناگواران را

دوش کز عشق تو، دل عیب سلامت می کرد ناگوارایی غم، کار حلاوت می کرد

آن لب میگون که آب خضر از وی می چکد ناگوارا چون شراب نیمرس خواهد شدن