ناکب

شد بر در غار محن بهرش عناکب پرده تن تا از حسود پرفتن بر جان او ناید زیان

نسبت بطاق روضه سرای امیر نحل این پرده های سبز چو بیت عناکبست

به غار اندر عناکب پرده‌دارش پلنگ و اژدها یاران غارش

محل گیرودار او که خونش می‌رود از تن کشد سیمرغ را دام عناکب در گرفتاری

فلک از رشتهٔ تدبیر نگردد به مراد نافه را تار عناکب نتوان کرد مهار

شراب عشق درآید اگر به خانه زور شود ز سایه میناکبود چهره سنگ

به تعظیم احمد، که، با آن جلالت نگه داشتن در حصار عناکب