ناپاکی

گه به ناپاکی ز باد انجیر بید انگیختند گه به خودرائی ز بید انجیر عرعر ساختند

پاک شو تا نخوری انده ناپاکی نیک شو تا ندهندت ببدی کیفر

پرده دار عیب ناپاکی ما عذر خواه جرم بیباکی ما

ما بَری از پاک و ناپاکی همه از گِرانجانی و چالاکی همه

فَأَمَّا مَنْ طَغی‌ (۳۷) امّا آن کس که سر کشید و ناپاکی کرد.

فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ هر که اللَّه خواهد که وی را راه نماید یَشْرَحْ صَدْرَهُ باز گشاید دل وی لِلْإِسْلامِ تصدیق و تسلیم را وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ و هر که خواهد که وی را از راه گم کند یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً دل وی را تنگ گرداند حَرَجاً سخت تنگ کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ گویی بآسمان می‌باز نشیند کَذلِکَ همچنین یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ اللَّه تعالی کژی و ناپاکی و بد سازی مینهد عَلَی الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ (۱۲۵) بر ایشان که نگرویده‌اند.

تو ناپاکی و دشمن ایزدی نبینی زنیکی دهش جزبدی

و این طهارت و نماز بدان کس گران آیدکه به حقیقت هر دو نرسیده است. اما آن کس که قدر پاکی بدانست پیوستهآن را طالب بود. کاهلی مرد در طهارت ظاهر از ناپاکی باطن است. چون دل پاک شد ظاهر نیز در تحصیل طهارت مجد باشد.

وگر اینکه ناپاک شد این چهار ز ناپاکی صاحبش شک مدار

بُد از ملعونی و ناپاکی خویش نظر انداخته اندر پس و پیش