ناپاک

تن ناپاکم و این جان هوسناکم کشت زندگانی نفسی بی تن و جانم هوس است

ایا ناپاک دار این خواریم بس بدین اندر نیارم سر به چنبر

در مسیحیت غسل تعمید که با آب انجام می‌شود نشان دهنده پاک کردن نفس انسان از ناپاکی‌ها است.

گه سگ چیست، جسم ناپاکت پشم آن موی روی ناپاکت

آقای احمدی‌نژاد و مسئولان دولت‌های ایشان ادعا دارند که پاک‌ترین دولت‌های تاریخ هستند و من می‌خواهم این سؤال را مطرح کنم که اگر با این اختلاسی که صورت گرفته این دولت پاک‌ترین دولت است، پس دولت ناپاک را چگونه می‌توان شناخت؟

به اشک دیده بشوی و به خاک چهره بسای کز آب و خاک توان کرد پاک هر ناپاک

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به دختر ناپاک‌زاده اشاره کرد.

ریچارد استیل، مقاله‌نویس، زمانی که او برای ملاقات با واگنی که وسایلی را از حومه شهر برای او می‌آورد، ملاقات می‌کند، متوجه شد که او برای دختری تازه‌وارد می‌آید. او او را «هنرمند» توصیف کرد و به نظر می‌رسد که او با کارمندان احتمالی خود دوستانه و درگیر بود و شخصیت شریر خود را تنها زمانی که آنها زیر سقف او بودند آشکار می‌کرد. در دانسیاد، الکساندر پوپ هشدار می‌دهد که «... سخنان خود را به سبک مادر نیدهام بچسبانید.» پوپ یک بار دیگر در پایان دانسیاد (۱۷۲۸) با اشاره به دهان ناپاک او، و بار دیگر، در کنار دیگر خانم‌های بدنام آن روز، در آخرین ابیات نامه تاج گذاری خود که در نسخه‌های شعر نادیده گرفته شد، از او یاد می‌کند.

آتش ناپاکی اندر چرخ زن خاک تیره بر سر ایام کن

«دیو» ابتدا سراغ مارسیا و سپس کلر می‌رود. کیسی جسد دکتر فلچر و تکه کاغذ را پیدا می‌کند و با گفتن نام کوین، او را نمایان می‌کند. کوین که از کارهایش وحشت کرده، اسلحه‌اش را به او می‌دهد تا قبل از ظهور شخصیتی دیگر، او را بکشد. شخصیت‌ها یکی یکی نمایان می‌شوند تا اینکه «دیو» بر می‌گردد و کیسی را گیر می‌اندازد. کیسی شلیک می‌کند ولی ظاهراً تأثیری ندارد. «دیو» می‌گوید قصد دارد دنیا را از «افراد دست نخورده» خالی کند؛ کسانی که قلب ناپاکی دارند چون هرگز در زندگی زجر نکشیده‌اند.

اکبر گنجی به دلیل نوشتن مجموعه مقالات قرآن محمدی که در آن مقالات دلایل بسیاری را برای این مدعا که «قرآن یک‌کلام بشریست» مطرح می‌کند، توسط مکارم شیرازی مرتد و ناپاک اعلام شد

کشیدند از جای ناپاک دست به ایوانش بردند و جای نشست

آلوده به خون تیر تو حیف است ندانم کش زین دل ناپاک چه سان پاک برآرم

به هم بر زد از فتنه، آن شهر و کوی که بیدادگر، بود ناپاک خوی

روان گشتش از دیده بر چهره جوی که برگرد و ناپاکی از من مجوی

شنید این چو ناپاک گوهر یسار بزد اسب و شد حمله ور بر سوار