ناوردگاه

چو ترگی مه و گرد او شاد ورد چو ناوردگاه یلی در نبرد

چو بینند تیر و سنانت بدانسان ز ناوردگاه تو گردند هارب

شهید یار به ناوردگاه یار اولی همین وصیت پروانه ز چراغ شنو

ز نعل خویش به ناوردگاه بی ‌مَسْطَر ز خط و نقطه همی بر زمین ‌کشد اشکال

در این ناوردگاه آن به که پوشی ز دانش مغفر و از صبر جوشن

سزا باشد ار وقت ناوردگاه بود چرخ میدان خسرو ملک

او را چو در نبرد برانگیزد ناوردگاه چرخ کیان باشد

اندر آن وقتی که باشد پرخطر ناوردگاه از سنان نیزۀ خطی روانها در خطر

دگر باره هندی چو شیر سیاه درافکند ختلی به ناوردگاه

به شکل چنبر ناوردگاه سازد وگر بخواهی بیرون جهد ز چنبر