نامه سفید

آخر ای نامه سفید از صف رندان بدر آی که در این خانهٔ تاریک سیه پوشانند

قلم نرفته به آشفته بهار وفا به حشر نامه سفید از خط سیاه توام

ستاده چشم برایمانم آن که داده مدام ز خوان نامه سفیدان غذای چشم سیاه

گر نامه سفیدی سببش توبه ز عشق است این نامه سفیدی نبود نامه سیاهی است

یارب از احسان خود نامه سفیدش بر آر نامه برین ختم کن قصه برین ختم باد

اهلی که غلام تو بود زان خودش دان گر نامه سفیدست و گر نامه سیاه است