نامعین

در سال ۱۹۶۰ جان میهیل یک مدل آتاماتا را که امروز با نام آتاماتای خطی کران‌دار معین شناخته می‌شود معرفی‌کرد. کمی بعد از آن، لندوبر اثبات کرد که زبان‌های پذیرفته شده در آتاماتاهای خطی کران‌دار معین حساس به متن هستند. در ۱۹۶۴ اس. وای. کوردا مدل عمومی‌تری از آتاماتای خطی کران دار (نامعین) را معرفی کرد، و اظهار کرد که اثبات لندوبر برای آتاماتای خطی کران‌دار نامعین هم کار می‌کند، و نشان‌داد که زبان‌های پذیرفته‌شده توسط آن‌ها قطعاً زبان‌های حساس به متن هستند.

جهان جاه ترا ناممهدست ‌کران محیط جود ترا نامعینست‌کنار

شمال اروپا واژه‌ای مرتبط با قسمت شمالی قارهٔ اروپا است. مرزهای دقیق آن هنوز مبهم و نامعین هستند و به طرق گوناگون بیان شده‌اند.

ای دل چو بشنوی سخن وصل از آن دهن باور مکن که آن سخن نامعین است

تنها ذره‌ای که مکان دقیق دارد، ذرهٔ متمرکز در یک نقطه است، که چنین موجی طول موج نامعین دارد (و بنابراین تکانهٔ نامعین دارد). از طرف دیگر تنها موجی که طول موج معین دارد، نوسان منظم تناوبی بی‌پایان در فضا است که هیچ مکان معینی ندارد. در نتیجه در مکانیک کوانتومی، حالتی نمی‌تواند وجود داشته باشد که ذره را با مکان و تکانهٔ معین شرح دهد.

سال انجام این سرای سره نامعین فتد به نام و نشان

این رابطه تعبیر شفاف و مشخصی در ابتدا نداشت. در مارس ۱۹۲۶ میلادی، هنگامی که هایزنبرگ در مؤسسه بوهر کار می‌کرد، متوجه شد که جابجایی‌ناپذیری اشاره به اصل عدم قطعیت دارد؛ و این یک تعبیر واضح از عدم جابجایی‌پذیری بود، که بعدها سنگ بنای تعبیری شد که با نام تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی نامیده شد. هایزنبرگ نشان داد که رابطهٔ جابجایی نشان از عدم قطعیت دارد، یا به زبان بوهر حاکی از مکملیت است. هر دو کمیتی که جابجایی‌ناپذیر هستند نمی‌توانند همزمان اندازه‌گیری شوند. هر چقدر که یکی دقیق‌تر اندازه‌گیری شود، دومی نامعین‌تر خواهد بود.