نامردی

گفتم: « ابحان چو توی از تن ما جان خواهد گر درین داد، بپیچیم یقین نامردیم »

حامله کی بزاد بیدردی لشکری کی شکست نامردی

تو به نامردی این ره دین را جمله کردی خراب آیین را

آه سحر و ناله به جایی نرسید طالع پستی و دهر نامردی کرد

ای به دل کرده دین به نامردی چند ازین نان و چند ازین خوردی

وگر یک مردم آرد روی بر تو ز نامردی بجنبد موی بر تو

راه عشقت را به مردی بسپرم کوری آن کس که نامردی بود

کس در قدم نگار دلبندش گر جان ندهد بوی ز نامردی

که گر هزار فضیلت رسد ز مردانش قدم برون ننهد از حدود نامردی