نامردمی

نامردمی است داد ز زخم کسی زدن اینک بیک مشاهده او دوا کنم

نشتر از نامردمی در پردهٔ چشمم شکست از ره هر کس به مژگان خار و خس برداشتم

ز بس نامردمی از چشم نرم مردمان دیدم اگر بر گل گذارم پا ز زخم خار می‌ترسم

مردمی جستن زهر نا مردمی نامردمیست چون ز مردم در همه عالم نمی یابم نشان

با خود مکن آن جنگ که نامردمی است و آن صلح که با خود است با ایشان کن

نه مرد بی وفا داردش آزرم نه در نامردمی دارد ازو شرم

وز ره نامردمی و کین و قهر بر سر هر طعمه‌ای افشانده زهر

دیده ی بی خواب من دل به سر عشق کرد از سر نامردمی کرد به جان زینهار

نامردمیش عادت از آن شد که از نخست خر مهره بود مردمک نور گسترش

بر آن شد از سر نامردمی که یاران را ز گرد خواجه کند دور از ایمن و ایسر