نامبارک

مبارکست هوای تو بر همه مرغان چه نامبارک مرغی که در هوای تو نیست

حکایت: از بزرگی روایت کنند که چون در خانه او نان پزند یک یک نان به دست نامبارک در برابر چشم دارد و بگوید: «هرگز خللی به روزگارت مرساد!» و به خازن سپارد. چون بوی نان به خدم و حشم‌اش رسد گویند:

از دماغ دل بدر کن ای پسر حرص و حسد کان درخت نامبارک بار و بر، کین می‌دهد

نامبارک خندهٔ آن لاله بود کز دهان او سیاهی دل نمود

خودپرستی نامبارک حالتیست کاندر او ایمان ما انکار ماست

بومی آمد نامهٔ عنوان سیه بر بال او نامه‌ای بتر ز روی نامبارک فال او

و این مثل بدان آوردم تا بدانی که حرص نمودن برجمع و ادخار نامبارکست و عاقبت وخیم دارد.

مگر نشنیدهٔ ای مرغ کوچک خلاف امریا شد نامبارک

چون ببیند کان گنه شد طاعتی گردد او را نامبارک ساعتی

ساده لوحان از مبارکباد اگر خوشدل شوند عید بر من نامبارک از مبارکباد شد