نام و ننگ

چو در کربلا، شد بر او کار تنگ ز بیداد آن قوم بی نام و ننگ

شاهی، ز ننگ بود که نامت نبرد یار آری، حجاب راه تو شد نام و ننگ تو

بهانه کند بازگردد ز جنگ بپیچد سر از کینه و نام و ننگ

چو آمد سر ماه هنگام جنگ ز پیمان بگشتند و از نام و ننگ

رندان و پاکبازان این شیوه نیک دانند تو نام و ننگ داری محروم ازین وصالی

شاه گفت آن که نام و ننگ تو جست دست از نام و ننگ بهر تو شست

بگذر از نام و ننگ خود حافظ ساغر می‌ طلب که مخموری

پیش‌آر، ساقی، آن می چون زنگ را تا ما براندازیم نام و ننگ را

من چه غم دارم اگر بر چشم اهل روزگار ترک نام و ننگ دشوار است آسان من است

هم آخر به زنهار باید ز جنگ پیاده هویدا شود نام و ننگ