ناقوسی

دلت چون بت‌پرست آمد به شهر ما گذر، کان جا چلیپایی‌‎ست در هر توی و ناقوسی به هر بامی

حسود جاه تو باد از رحمت یزدان چنان بعید که ناقوسیان زناری

حلقه ها در گوش مرغان حرم خواهد کشید بانگ ناقوسی که از بتخانه ما شد بلند

حزین اسلام و کفر افتاد مدهوش از نوای دل بنازم نالهٔ ناقوسیِ لبّیک خوان خود

ششم و هفتم ناقوسی و اورنگی

تا موسیان طبع کجا رو به حق کنند ناقوسیان بتکده لبّیک خوان مخواه

زیر خرقه بت پرستی تا بچند دیر و ناقوسی و زناری کجاست

پریشان سیر ناقوسی ز دل در آستین دارم که آوازش برآید هردم از بتخانه دیگر

دل شوریدگانش ناقوسی رگ جان جهان چلیپایی

زیور آوازه ناقوسیان چشمه آرایش طاووسیان