ناصب

به مرگ همه شهر ازین شهر دور نگرید کس ارچه بود ناصبور

نه تاب وصل دارد و نه طاقت فراق درمانده ام به دست دل ناصبور خویش

ز من افتده دور و ناصبوری بمعنی سخت نزدیک از چه دوری

مرکب لنگ است و راه دور است دل را چکنم که ناصبور است

گر تو به هر مدیحی، چندین تپید خواهی نهمار ناصبوری، نهمار بیقراری

ندارد یک زمان ذوق و حضوری ز درد عشق هست او ناصبوری

نه چنان بگرد کویت من ناصبور گردم که گر آستین فشانی چو غبار دور گردم

از حد مبر تغافل و بی مهری و جفا این شیوه ها سزای دل ناصبور نیست

اجل گشته نزدیک وره سخت دور حکایت فراوان و دل ناصبور

چون ننازم بهر داماد و وصی و اولاد او گر بنازی تو به یار و پیش‌کار، ای ناصبی؟