ناصافی

ناصافی دلت غم اسباب می‌کشد آیینه صندلی کن و از دردسر برآ

من گرفتم سیل ناصاف مرا کردند صاف خجلت ناصافی از دریای رحمت سهل نیست

همچو آن صوفی ناصافی تو نیز گر چه گستاخیست بر سبلت متیز

بگذر ز غم‌ کوشش مقصود معین تیر تو، نشان خواه‌، ز ناصافی شست است