ناسپاس

بکشتی کسی را که ز او بد هراس به دادار دارنده بد ناسپاس

چو اندوهی آمد مشو ناسپاس ز محکم‌تر اندوهی اندر هراس

وَ لَقَدْ آتَیْنا لُقْمانَ الْحِکْمَةَ لقمان را حکمت دادیم أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ آزادی کن اللَّه را وَ مَنْ یَشْکُرْ و هر که آزادی کند خدای را و نیکویی ازو بیند فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ آن خود را کند و تن خود را سود می‌کند، وَ مَنْ کَفَرَ و هر که ناسپاسی کند نیکویی نه ازو بیند فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ (۱۲) اللَّه از همه بی‌نیاز است ستوده.

تو آدم گر ببینی کی شناسی از این میدان که بس تو ناسپاسی

سه دیگر به یزدان بود ناسپاس تن خویش را در نهان ناشناس

تا نگوید جاهلی در حق من ‌کاین ناسپاس از چه ترک میر دیرین از در عصیان‌کند

همه ذرات عالم ناسپاساند محمد را زجان و دل شناسند

سپاس خدا کن که بر ناسپاس نگوید ثنا مرد مردم شناس

کَأَنْ لَمْ یَغْنَوْا فِیها چنان که گویی هرگز در آن نبودند، أَلا إِنَّ ثَمُودَ کَفَرُوا رَبَّهُمْ آگاه باشید که ثمود کافر شدند بخدای خویش و ناسپاس آمدند درو، أَلا بُعْداً لِثَمُودَ (۶۸) آگاه باشید که دوری بادا ثمود را.

تسلی کسی را دهد حق شناس که در حق یزدان بود ناسپاس