ناسره

رو سکه بدل کن که در آن دارالضرب این ناسره دینار تو نرزد به دو جو

چو سیم ناسره نادان فریب است چو مرد بوالعجب ابله شکار است

ساخته چون زر ناب ناسره مس را پرتو اکسیر التفات محمد

چو به نزد جوهری هنر زر ناسره نتوان نمود تو به کیمیای عنایتی مس قلب ما چو زری کنی

گرچه مستیم و خرابیم ز پیمانه عشق درم ناسره را ما بجوی نستانیم

بر محک دیرخانه ناسره آید هر که گمان می‌برد که شیر ژیان است

صرفه ندامت بری زین درم ناسره یوسف خود را به مصر بردن و بفروختن

ما دلی ناسره داریم به بازار غمت درم قلب ندانم برود یا نرود؟

یار مَفروش به دنیا که بسی سود نکرد آن که یوسف به زَرِ ناسره بفروخته بود

خواهم از پرده ناموس بر آیم یکبار بزنم این درم ناسره یکسر بقمار