ناساخته

گفت: عجب دارم از آن بنده که عمر عزیز را به کران آورده باشد به مرگ ایمان آورده باشد و وی را برگ ناساخته، به سؤال گور اقرار می‌کند و جواب مهیا ناکرده، چگونه شادی می‌کند؟

از صول توأم چه سود گر خویشم ناساخته بی‌خبر نمی‌آیی

زر ندارم با تو کارم زان قبل ناساخته‌ست کاشکی زر دارمی تا کار چون زر دارمی

ای طبع تو ناساخته با ملت تازی فردات بسوزند گر امروز نسازی

لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هذا، در بی‌آگاهی و ناساخته بودی ازین کار و ازین روز، فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ، باز بردیم و برکشیدیم از تو پرده گمان تو، فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ (۲۲)، چشم تو امروز تیزبین است.

ولیکن برین گونه ناساخته بیایم دمان گردن افراخته

همی گفت ناساخته خانه را چرا ساختم رزم بیگانه را

نباید سخن گفت ناساخته نشاید بریدن نینداخته

ماهرویا در جهان آوازهٔ آواز تست کارهای عاشقان ناساخته از ساز تست

سجده غفلت من قبله نما ساخته است کار ناساخته ام را چو خدا ساخته است