نازک خیال

نبالد بر خود از شهرت دل نازک خیال من ز انگشت اشارت بیش می کاهد هلال من

افغان که شیشه دل نازک خیال من گردید توتیا ز خیال شکستگی

گرچه زلف عنبرین پر پیچ و تاب افتاده است پیش ما نازک خیالان آن کمر پیچانترست

نیست از نازک خیالی قسمتم جز پیچ و تاب رشته جان من و موی کمر باشد یکی

نازک خیال هم ز سخن می رسد به کام گرتر شود زآب گهرریسمان خشک

ز تنگنای جهان نیست شکوه صائب را که چشم مور به نازک خیال، میدانی است

تا شوی سرحلقه نازک خیالان چون کمر روزگاری مشق پیچ وتاب می باید کشید

مرا فکر غریب آواره دایم از وطن دارد که از نازک خیالان اینقدر درد سخن دارد؟

من از نازک خیالی آن هلال آسمان سیرم که می سوزد نفس خورشید تابان در رکاب من

گه ازموی میان شهرت دهد نازک خیالی را گهی از چین ابرو سکته خواند بیت‌عالی را